ಆಗಸ್ಟ್ ೨೦೦೭, ನಾನು ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಬಂದು ಸುಮಾರು ೨ ತಿಂಗಳು ಆಗಿತ್ತು-ಇಲ್ಲಿ ಬಂದೊಡನೆ ಜಯಮಹಲ್ ಅಲ್ಲಿ ಒಂದು ಪಿ.ಜಿ. ಹುಡುಕಿ ನನ್ನೆಲ್ಲ ಸಾಮಾನುಗಳನ್ನು ಅಲ್ಲಿ ಸಾಗಿಸಿದ್ದೆ. ನನ್ನ ತಮ್ಮ ವಿಜಯ್ ಕೆಲವು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನನ್ನೊಡನೆ ಇರಲು ಬರುವವನಿದ್ದ, ಮಿತ್ರ ಚಂದ್ರಕಾಂತ ನೌಕರಿಯನ್ನು ಸೇರಿ ಒಂದೆರಡು ದಿನಗಳಾಗಿದ್ದವು - ಮನೆ ಹುಡುಕುತ್ತಿದ್ದರಿಂದ ಅವನು ನನ್ನೊಡನ ಇದ್ದ . ಸಾಯಂಕಾಲದ ಸಮಯ... ಅಪರೂಪಕ್ಕೆ ನಾನು ಮತ್ತು ಚಂದ್ರಕಾಂತ ಮಸಾಲೆ ದೋಸೆ ತಿನ್ನೋಣವೆಂದು ಮನೆಯ ಹತ್ತಿರವಿದ್ದ ಸಾಯಿ ಉಪಹಾರಕ್ಕೆ ಮೆಲ್ಲನ ನಡೆಯುತ್ತ, ಮಾತನಾಡುತ್ತ ಸಾಗಿದೆವು. ಇನ್ನೇನು ಬಂದೇ ಬಿಟ್ಟಿತು ದೋಸೆ ಅಂಗಡಿ ಅನ್ನುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಕಾಂತ ನನ್ನನ್ನು ತಡೆದು, "ಲೆ ವಿನಯ್, ಅಲ್ಲಿ ನಡ್ಕೊಂಡು ಹೋಗ್ತಿರೋದು **** ಅಲ್ಲವಾ?" ಎಂದು ನನ್ನ ಗಮನವನ್ನು ಅವಳತ್ತ ಸೇಳೆದ. ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ನನ್ನ ಗಮನ ರಸ್ತೆಯ ಮೇಲೆ ಇರುತ್ತದೆ - ರಸ್ತೆಯ ಮೇಲೆ ನಡೆಯುವವರ ಮೇಲೆಲ್ಲ ಅಲ್ಲ; ಆದರೆ, ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ, ಅದು ನನ್ನ ಪಿ.ಜಿ.ಯ ಹತ್ತಿರ ಪರಿಚಯದವರೊಬ್ಬರನ್ನು ಕಂಡು ಬಹಳ ಸಂತೋಷವಾಯಿತು. ಇಬ್ರೂ ಸೇರಿ ಜೋರಾಗಿಯೆ ಅವಳ ಹೇಸರನ್ನು ಕೂಗಿದೆವು - ಸುಲಭದಲ್ಲಿ ಅವಳು ತಿರುಗೋದಿಲ್ಲ ಅನ್ನುವುದು ನಮ್ಮಿಬ್ಬರಿಗೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಗೊತ್ತು. ಇನ್ನೆರಡು ಬಾರಿ ಕೂಗಿದ ಮೇಲೆ ಅವಳು ತಿರುಗಿ ನಮ್ಮನ್ನು ಗುತುತಿಸಿದಳು - ಇನ್ನೇನು, ನಾವು ಅವಳ ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ನಿಂತಿದ್ದೆವು. ಸಾಯಿ ದರ್ಶಿನಿಯು ಇನ್ನೆರಡು ಹೆಜ್ಜೆಗಳಲ್ಲಿ ನಮ್ಮೆದುರಿನಲ್ಲಿತ್ತು.
ನಾನೆ ಶುರು ಮಾಡಿದೆ,"ಹೇಗಿದ್ದಿರ ****? ಭಾಳಾ ದಿನಗಳಾದ್ವು ನಿಮ್ಮನ್ನ ನೋಡಿ. ಇಲ್ಲಿ ಹೇಗೆ? ಬನ್ನಿ - ದೋಸೆ ತಿನ್ನೋಣ!". ಕಾಂತ, ಎಂದಿನಂತೆ ಮೂಕ ಪ್ರಾಣಿಯಂತೆ ತೆಪ್ಪಗಿದ್ದ. ನಾನು ಮೂರು ದೋಸೆ ಆರ್ಡರ್ ಮಾಡಿದೆ.
ಮುಖವನ್ನು ಅರಳಿಸಿ, ಮಂದಹಾಸವನ್ನು ಬೀರುತ್ತ ಅವಳೆಂದಳು,"ಓಹ್, ನೀವು ಇಲ್ಲಿ ಕಾಣಸ್ತೀರ ಅಂದ್ಕೊಂಡಿರಲಿಲ್ಲ - ಹೇಗಿದ್ದೀರಾ? ಕೆಲಸ ಇಲ್ಲವಲ್ಲ - ಅದಕ್ಕೆ ಇಲ್ಲಿ ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ಒಂದು ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ಕೋರ್ಸ ಸೇರಿಕೊಂಡಿದ್ದಿನಿ. ನೀವು ಇಲ್ಲೇ ಇರೋದಾ? ಎಲ್ಲಿ ಆಫೀಸು?".
ನಾನು ಹಾಗು ಕಾಂತ ಅದಕ್ಕೆ ಉತ್ತರ ನೀಡಿದ್ದೆವಷ್ಟೆ, ದೋಸೆ ತಯಾರಾಗಿತ್ತು. ಮೂರೂ ದೋಸೆಗಳನ್ನ ಅವರವರ ಮುಂದೆ ತಂದು ಇಟ್ಟದ್ದಯಿತು; ಕಾಂತ ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದ,"ಎಲ್ಲಿ ಇರೋದು ನೀವು?".
ಅವಳು ಅದಕ್ಕೆ ಉತ್ತರಿಸಿದಳು - ಹೀಗೆ ದೋಸೆ ತಿನ್ನುತ್ತ ಸಂಭಾಷಣೆ ನಡೆಯುತ್ತಿರಲು ನನ್ನ ತಲೆಯಲ್ಲಿ ವಿಚಾರಗಳು ಬರಲಾರಂಭಿಸಿದವು. ಮೂರು ವರ್ಷ ಜೋತೆಗೆ ಓದಿದ್ದೆವು - ಬಹಳ ಕಷ್ಟ ಪಟ್ಟು ಓದುತ್ತಿದಳು ಅವಳು; ಒಳ್ಳೆಯ ಅಂಕಗಳನ್ನೇ ಗಳಿಸಿದ್ದಳು - ದೃಷ್ಟಿ ಹಾಗು ಶ್ರವಣ ಶಕ್ತಿ ನಮ್ಮಷ್ಟು ಚೆನ್ನಾಗಿಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಕೂಡ ಧೃತಿಗೆಡದೆ ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸ ಮುಂದು ವರೆಸಿದ್ದಳು. ನನಗೆ ಹಲವಾರು ಗೆಳೆಯರಿದ್ದರೂ ಇವರಿಗೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಗೌರವ ಸಲ್ಲಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ; ಆದರೆ ಎಂತಹ ವಿಪರ್ಯಾಸ - ನನ್ನ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಏನು ಮಾಡಲಾಗದು.... ನನ್ನ ಮೇಲೆ ನನಗೇ ಬೇಜಾರು.
ಅರ್ಧ ದೋಸೆ ಹೊಟ್ಟೆಯನ್ನು ಸೇರಿ ಆಗಿತ್ತು, ಅವಳು ಮಾತನ್ನು ಮುಂದೆ ವರಿಸಿದಳು,"ಈ ಕೋರ್ಸ್ ಮುಗಿಸಿದ ಮೇಲೆ ಜಾಬ್ ಪ್ಲೇಸ್ಮೆಂಟ್ ಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತಾರಂತೆ; ಈ ಕೋರ್ಸನ್ನೂ ಸಹ ಡಿಗ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಮಾಡಿದಂತೆ ಲೋನ್ ತಗೊಂಡು ಮಾಡ್ತಿದ್ದಿನಿ. ಕೆಲಸ ಸಿಕ್ಕಾಗ ಎಲ್ಲ ತೀರಿಸ್ತೀನಿ. ಆಕ್ಕ ಬಿ.ಎ. ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ - ಕೆಲಸ ಹುಡುಕುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ, ತಮ್ಮ ಇನ್ನು ಓದುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ನಮ್ಮ ಮನೇಲಿ ನಾನು ಓದುತ್ತೀನಿ ಅಂದಿದ್ದಕ್ಕೆ ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಮನೆ ಮಾಡಿದ್ರು ಅಪ್ಪ - ಅವರ ಆರೋಗ್ಯ ನು ಚೆನ್ನಗಿಲ್ಲ; ಆದರೆ ಈ ಕೋರ್ಸ್ನ ಮುಗಿದ ಮೇಲೆ ನನಗೊಂದು ಕೆಲಸ ಸಿಕ್ಕಾಗ.....". ಅವಳ ಆ ಕಣ್ಣುಳಲ್ಲಿ ಕನಸುಗಳ ಸರಮಾಲೆಯನ್ನು ಕಂಡು ಒಂದೆಡೆ ಖುಷಿಯಾದರೆ, ಇಷ್ಟೆಲ್ಲ ಕರ್ತವ್ಯಗಳನ್ನು ಹೇಗೆ ನಿಭಾಯಿಸಿಯಾಳು ಎಂದು ದಿಗಿಲು ಸಹ ಆಯಿತು.
ದೋಸೆ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಹೋಟ್ಟೆಯನ್ನು ಸೇರಿಯಾಗಿತ್ತು. ನನ್ನ ಮೊಬೈಲ್ ನಂಬರ್ ಕೇಳಿ ಪಡೆದುಕೊಂಡಳು. ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ಇದ್ದ ಬಸ್ ಸ್ಟಾಪಿನಲ್ಲಿ ಅವಳನ್ನು ಬೀಳ್ಕೊಟ್ಟು ನಾನು ಮತ್ತು ಕಾಂತ ಮನೆಯತ್ತ ಪಾದಗಳನ್ನು ಬೆಳೆಸಿದೆವು - ಆ ಸಂಜೆ ನಮ್ಮಿಬ್ಬರಿಗೂ ಗೆಳತಿಯೊಬ್ಬಳನ್ನು ಭೇಟಿಯಾದ ಸಂತಸವನ್ನು ತಂದಿತ್ತು.
ಆವಳನ್ನು ಕಂಡು ೧ ವರ್ಷದ ಮೇಲೆ ಕಳೆದಿದೆ. ಇಂದಿಗೂ ಆಗೊಮ್ಮೆ, ಈಗೊಮ್ಮೆ ಸ್.ಎಮ್.ಸ್ ಕಳುಹಿಸುತ್ತಿರುತ್ತಾಳವಳು - ತಪ್ಪದೆ ಉತ್ತರವನ್ನು ಕಳುಹಿಸುತ್ತೆನೆ....
